کد مطلب:319018 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:147
حلال بودن متعه در دین مقدس اسلام
نكاح موقت در دین مقدس اسلام حلال، الفاظی كه بوسیله آن نكاح موقت محقق می شود، همان الفاظی است كه در نكاح دائم ذكر شد، با این فرق كه در نكاح موقت تعیین مدت هم شرط است و از حیث نتایج و آثار مطلوبه كه از آن جمله اطفاء شهوت است كوچكترین فرقی با نكاح دائم ندارد، ولی در عین حال از جهات دیگر با هم فرق دارند و آن از این قرار است:
1- زنی كه به نكاح موقت درآمده ولو آبستن هم بشود حق خرجی از شوهر ندارد.
2- حق همخوابگی هم ندارد ولی اگر شوهر بخواهد از طرف او مانعی نیست.
3- حق ارث هم ندارد چنان كه شوهر هم از او ارث نخواهد برد: لذا از این نكته نظر می توان به طور قطع و مسلم گفت كه تجویز نكاح موقت، لطفی است از جانب اسلام بر دسته ی بی بضاعت و تهی دست زیرا كسانی كه قدرت مالی ندارند و قادر نیستند خرج زن را
به عهده بگیرند، می توانند با مختصر وجهی، زنی را به نكاح موقت درآورده از طریق او اطفاء شهوت نموده، تا برای همیشه دستخوش امواج خروشان و سهمگین زناء نشوند و بالاخره پای آنها به فاحشه خانه ها باز نشود، تا آن كه مبتلاء به مرض تیفوس و سفلیس و شانكر گردند: باز قضاوت در این باره را به عهده ی شما فریب خوردگان بهائیت می گذاریم: آیا كدام یك از این دو قانون عالی تر و سازش آن با عصر موشك بهتر است؟!؟ قانون اسلام یا قانون بهاء آیا میرزا بهاء با تحریم نكاح موقت درهای فاحشه خانه ها را به سوی جوانان باز نمی كند؟ و آنان را مبتلا به مرض تیفوس و شانكر و سفلیس نمی نماید؟! آیا كدام یك از این دو قانون بر خلاف تقوی و پرهیزكاری است؟ آری به عقیده بهاء جواز نكاح موقت بر خلاف تقوی و پرهیزكاری است ولی بردن بكارت كنیز بر خلاف تقوی نیست: میرزا بهاء در اقدس صفحه 18 سطر 9 می گوید: «قد كتب الله علیكم النكاح ایاكم ان تجاوزوا عن الاثنین و الذی اقتنع بواحدة من الاماء استراحت نفسه و نفسها و من اتخذ بكرا لخدمته لابأس علیه كذلك كان الامر من قلم الوحی بالحق مرقوما.»
ترجمه: نوشته است خدا بر شما تزویج نمودن را و مبادا از گرفتن دو زن تجاوز كنید و كسی كه قناعت نمود به یكی، خود را و نفس زن را راحت كرده است و كسی كه اجیر نمود دختر باكره را برای خدمت مانعی ندارد (یعنی مجامعت با او) این طور بود امر
از قلم وحی كه به حق نوشته شده!!
1- زنی كه به نكاح موقت درآمده ولو آبستن هم بشود حق خرجی از شوهر ندارد.
2- حق همخوابگی هم ندارد ولی اگر شوهر بخواهد از طرف او مانعی نیست.
3- حق ارث هم ندارد چنان كه شوهر هم از او ارث نخواهد برد: لذا از این نكته نظر می توان به طور قطع و مسلم گفت كه تجویز نكاح موقت، لطفی است از جانب اسلام بر دسته ی بی بضاعت و تهی دست زیرا كسانی كه قدرت مالی ندارند و قادر نیستند خرج زن را
به عهده بگیرند، می توانند با مختصر وجهی، زنی را به نكاح موقت درآورده از طریق او اطفاء شهوت نموده، تا برای همیشه دستخوش امواج خروشان و سهمگین زناء نشوند و بالاخره پای آنها به فاحشه خانه ها باز نشود، تا آن كه مبتلاء به مرض تیفوس و سفلیس و شانكر گردند: باز قضاوت در این باره را به عهده ی شما فریب خوردگان بهائیت می گذاریم: آیا كدام یك از این دو قانون عالی تر و سازش آن با عصر موشك بهتر است؟!؟ قانون اسلام یا قانون بهاء آیا میرزا بهاء با تحریم نكاح موقت درهای فاحشه خانه ها را به سوی جوانان باز نمی كند؟ و آنان را مبتلا به مرض تیفوس و شانكر و سفلیس نمی نماید؟! آیا كدام یك از این دو قانون بر خلاف تقوی و پرهیزكاری است؟ آری به عقیده بهاء جواز نكاح موقت بر خلاف تقوی و پرهیزكاری است ولی بردن بكارت كنیز بر خلاف تقوی نیست: میرزا بهاء در اقدس صفحه 18 سطر 9 می گوید: «قد كتب الله علیكم النكاح ایاكم ان تجاوزوا عن الاثنین و الذی اقتنع بواحدة من الاماء استراحت نفسه و نفسها و من اتخذ بكرا لخدمته لابأس علیه كذلك كان الامر من قلم الوحی بالحق مرقوما.»
ترجمه: نوشته است خدا بر شما تزویج نمودن را و مبادا از گرفتن دو زن تجاوز كنید و كسی كه قناعت نمود به یكی، خود را و نفس زن را راحت كرده است و كسی كه اجیر نمود دختر باكره را برای خدمت مانعی ندارد (یعنی مجامعت با او) این طور بود امر
از قلم وحی كه به حق نوشته شده!!